Yedek Subay Aday Adayı

Bütün şehir efsanelerini dinledikten ve artık vaktim daralmaya başladıktan sonra askerliğimi tecil ettirmeye ve son yoklamamı vermeye Kartal Askerlik Şubesine gittim.
Olaylar şöyle başladı aslında. Bir gün önce Ragıp askerliğini tecil ettirmeye bense pasaportumu uzatmaya gitmiştim saat 15.00 gibi Ragıp'ın işi biterken kapıya bir liste çıkardılar ve Kartaldan kalanlar ismini yazsın dediler. Bende hiç bir belgem yanımda olmamamsına ragmen yazdım ve o liste en sona kaldı o gün. Adam çıkıp yarın sabah ilk bu listeyi okuyacağım dedi.
Sabah 0.8.15 te gittim ve 08.45 te içerdeydim. Bir önceki gün konustugum insanlar sabah 7 de gelmiş ve akşam girememişler ertesi sabah tekrar benlen birlikte bekliyorlardı... Muhtemelen benden nefret etmişlerdir.

İçeri girdiğimde önce alt katta bir form ve anket doldurdular. "Komando olmak istiyormusunuz" gibi sorular vardı... Evet çooooookkkkk, güneşli günlerde güneş gözlüğü takmaz gözlerimin altını kömürle siyaha boyarım. Öle çok istiyorumki....

Daha sonra formu dolduruken iyi ingilizce, iyi yüzme falan gibi cevaplar verirken acaba hatamı yapıyorum gibi sorular gedi kafama. Bu konuda bir strateji belirlememiştim ve kimse bana bir şehir efsanesi anlatmamıştı. Acaba çok cahil bir yedek subay aday adayı olmak dahamı iyidi. Tam o sırada yanımdaki çocuk ehliyetim var ama sölemicem diyince kafam iyice karıştı. Ama her konuda oldugu gibi bu konudada hırslaıp en iyi yedek subay aday adayı olmaya karar verdim bir saniyede.

Yukarı çıktıgımda gün boyu bitmeyecek bir imza zincirine dahil olacağımın bilincinde beklemeye başladım...Danışmadaki kadın sen üniversite mezunumusun diye sordu 10 larca lise mezunu, terk, ilk okul mezunu ve okumayazma bilmeyen arasında 2-3 kişi dikkat çekmiştik.
Gel kardeşim gel siz burda sefil olmayın işinizi halledin hemende diğer işlerinize bakın diyerek tüm belgelerimizi bir çırpıda hazırladı ve komutana imzaya yolladı. Bir an sinsi planlar yapıp garip şeyler düşündüğüm için mahçup oldum. O an utanıp askere yazılabilir ve hemen vatani görevimi yrine getirebilirim diye düşündüm. Çünkü herkes bana çok iyi ve yardım sever davrandı. İşlerimi çabucak halletmemi sağladılar. Bende havaya girip komutanın odasına girdiğimde "Günaydın komutanım "dedim hemde hızlı ve yüksek bir şekilde. Selam bile verebilirdim nasıl vrildiğini tam bilseydim.7-8 imzadan sonra ilk askerlik arkadaşım olan Murat'la tanıştık. O 3 gün sonra askere gidiyor ve nereye gideceğini yanımda öğrendi. Uzun dönem Manisa Piyade eri. Ona hayırlı teskereler diyorum bütün öğleni beraber imza almaya çalışarak geçirdik. Ben daha sonra ilk askerlik arkadaşımdan ayrılarak yukarı muayene olmaya çıktım( muayenenin böle yazıldıgını hiç tahmin etmezdim çok zormuş) bir grup abidik gubidik insanla garip bir odada soyunduk ve heyetin karşısına çıktık. Önce kolarımızı öne doğru uzattık sonra arkamızı döndük sanırım popomuza baktılar:) sağ ayak kaldır sol ayak kaldır. Renk körlüğü testinde enteresan bir olay oldu. yanimdaki çocuk 5 rakkamını çok emin bir şekilde 83 diye okudu ve sonrada kusura bakmayın güneşe baktımda gözlerim kamaştı dedi, sonradan sorulan bütün rahamarıda ya okuyamadı ya alakasız rakamlar söledi. Adamın sınav yapmıyorum çocugum kızmicam okuyamıyosan okuyamıyorum renk körüsün de demesi ile çocuk neredeyse ağlayacaktı. Bir yandan güldüm bir yandanda insanların "erkek dediğin askerlik görevini yapar, kaçmaz, korkmaz, askerliğini yapmayan yarım erkektir" gibi garip görüşleri bu kadar benimsemesine şaşırıyorum. Mesela yanımda Komando olmak istiyorum boyumu biraz daha uzun yazarmısınız diye çırpınan bir çocuk vardı.

Neyse saat 12.oo oldu sistem kapandı ve benim henüz 1 imzam eksikti. Ama çok yardım sever çalışanlar üşenmeden söylenmeden sistemi geri açıp evraklarımı işleyip son imzayıda attıktan sonra yemeğe çıktılar. Ve herkesin sölediği ortak 2 şey vardı:
1. Kimliğim çok eskiymiş değiştirmem lazım
2. Tecil işini bu kadar çabuk halledebildiğin için çok şanslısın